با وقت‌گذاشتن برای بررسی وضعیت احساستان، می‌توانید به کنترل آن کمک کنید. فرض کنید چند ماهی است می‌خواهید با مشاور مدرسه صحبت کنید. دو هفته پیش سعی کردید از او وقت بگیرید؛ اما او گفته وقت ندارند. هفتۀ قبل دوباره پیام دادید و گفتید: «نیاز دارم هرچه زودتر با شما حرف بزنم. می‌توانید این هفته برای من وقت بگذارید؟» و او دو روز بعد پاسخ داده است: «نه، سرم شلوغ است.»

یک‌باره به‌شدت ناراحت می‌شوید. بدون فکرکردن، گوشی خود را پرت می‌کنید، سطل زبالۀ اتاقتان را به دیوار می‌کوبید و به پایۀ میز لگد می‌زنید و انگشت پایتان درد می‌گیرد. با پرسیدن این مدل سؤال‌ها از خود، رفتار خود را لحظه‌ای قطع کنید:

• الان چه احساسی دارم؟ «ناامید و گیج و خشمگین هستم.»
• چه اتفاقی افتاد که این احساس در من به وجود آمد؟ «مشاور بدون هیچ توضیحی درخواست مرا رد کرد.»
• آیا توضیح منطقی دیگری برای این موضوع وجود دارد؟ «شاید بیمار باشد یا مشکلی در زندگی‌اش پیش آمده باشد که توضیح‌دادن آن برایش راحت نیست. شاید می‌خواهد بعداً توضیح بدهد.»
• برای این احساسم می‌خواهم چه کنم؟ «می‌خواهم فریاد بزنم، اشیای اطرافم را پرت کنم، حس ناامیدی‌ام را تخلیه کنم و پیامی بی‌ادبانه به او بدهم.»
• آیا راه بهتری برای کنارآمدن با احساسم وجود دارد؟ «شاید بعدتر وقت آزاد پیدا کند و به حرف‌هایم گوش دهد. پیاده‌روی یا دویدن برایم خوب است.»

با در نظرگرفتن جایگزین‌های احتمالی، افکار خود را دوباره تنظیم کنید تا به شما در اصلاح اولین واکنش شدیدتان کمک کنند. ممکن است مدتی طول بکشد تا این نوع پاسخ‌دادن به احساسات در شما به عادت تبدیل شود. با تمرین، گذراندن این مراحل در ذهنتان آسان‌تر و مؤثرتر می‌شود.

در نظر داشته باشید که کنترل عواطف از شما فرد منطقی تری می سازد.