رشته فیزیوتراپی

کشور ما در گذشته های بسیار دور یعنی ایران باستان افراد با استعداد و دانشمندان بسیار زیادی را در علم پزشکی به دنیا معرفی کرده است. استفاده از روش های فیزیوتراپی برای درمان در میان دانشمندان قدیمی کشور ما نیز رایج بوده و آنها نیز برای درمان بسیاری از بیماری ها که بیشتر برگرفته از اصول مردمان چین و هند بود استفاده می کردند. اما رشته فیزیوتراپی به معنای امروزی سابقه خیلی طولانی در ایران ندارد.

برای اولین بار رشته فیزیوتراپی در سال ۱۳۳۰ توسط یک پزشک متخصص فارغ التحصیل از دانشگاه های انگلیس وارد کشور شد و اولین مرکز فیزیوتراپی نوین در ایران نیز در همین دهه تأسیس شد. اولین خدمات فیزیوتراپی در ایران مربوط به حضور برخی از فارغ التحصیلان رشته فیزیوتراپی در کشور انگلستان در دهه ۳۰ و ۴۰ می‌شود.

در این زمان هنوز شاهد ورود رشته فیزیوتراپی به دانشگاه ‌های کشور نبودیم و تنها برخی از خدمات آن توسط متخصصین ایرانی فارغ التحصیل از دانشگاه های خارجی در بیمارستانها و مراکز درمانی ارائه می‌شد. اولین مرکز آموزش دانشگاهی فیزیوتراپی نیز به عنوان مؤسسه عالی فیزیوتراپی توسط سازمان بهداشت جهانی در دهه 40 در تهران تأسیس شد. اولین رئیس مدرسه عالی فیزیوتراپی در کشور ما آقای دکتر ابراهیم چهرازی متخصص فیزیوتراپی از فرانسه بود.

شروع ورود رشته فیزیوتراپی به عنوان یک رشته دانشگاهی در دانشگاه های ایران به اواخر دهه چهل باز می گردد. اولین فارغ التحصیلان این رشته از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۸ وارد بازار کار شدند و از مهارت های خود برای ارائه درمان های فیزیوتراپی استفاده نمودند.

اولین انجمن فیزیوتراپی در ایران نیز در سال ۱۳۴۵ تأسیس شد. در همین سال بود که بسیاری از بیماران بستری شده در بیمارستان های پایتخت که تا آن زمان شرایط درمانی مناسبی نداشتند با استفاده از خدمات کمک فیزیوتراپ درمان شدند.

بعد از دانشگاه تهران به مرور دانشکده های فیزیوتراپی بیشتر نیز در کشور راه اندازی شد و خدمات آموزش در رشته فیزیوتراپی به شکل حرفه‌ای تری در کشور ما رایج گردید. البته بسیاری از این دانشکده های تأسیس شده مربوط به همین ۳۰ سال گذشته هستند و این رشته به عنوان یک رشته دانشگاهی در ایران سابقه خیلی طولانی ندارد. به عنوان مثال دانشکده علوم توانبخشی و فیزیوتراپی اصفهان در سال ۱۳۷۲ تأسیس و امکان ادامه تحصیل در مقاطع مختلف فیزیوتراپی در این دانشکده فراهم آمده است.

تمام این موارد نشان می دهد که رشته فیزیوتراپی در ایران یک رشته کاملاً نوپا است و هنوز فاصله بسیار زیادی تا رسیدن به استانداردهای جهانی در این رشته هستیم. بتازگی شاهد به روی کار آمدن اپلیکیشن ها و نرم افزار های رشته فیزیوتراپی در کشور هستیم. دانشجویان این رشته با اتکا به علم اساتید باتجربه ابداعات جذابی را برای ارائه هر چه بهتر درمان های فیزیوتراپی به ثبت رساندند که نشان از پیشرفت علمی در رشته در کشور ما دارد.

تجهیزات و امکانات مورد استفاده برای درمان های فیزیوتراپی نیز به مرور وارد ایران شده و در حال حاضر بسیاری از تجهیزات مدرن در کشور ما وجود دارد. اما با این حال نباید کتمان کنیم که دسترسی به بسیاری از تجهیزات فوق‌العاده به کار گرفته شده در درمان های فیزیوتراپی هنوز در کشور ما وارد نشده‌اند و نیاز است تا برنامه ریزی دقیقی برای این منظور صورت پذیرد.

رشته فیزیوتراپی بازار کار بسیار مناسبی نیز در ایران دارا است و در حال حاضر نیاز به تخصص های آن در کلینیک ها و مراکز درمانی مختلفی احساس می‌شود. بسیاری از مراکز درمانی به دلیل عدم دسترسی به متخصصین این رشته هنوز امکان ارائه خدمات را برای مددجویان ندارند.