94٪ از مردم می گویند که به تعویق انداختن کار به شادی آنها آسیب می رساند.
مطالعات نشان داده اند که 94 درصد از مردم تحت تأثیر شر بزرگی به نام اهمال کاری هستند. این هیولایی که همه ما خیلی خوب میدانیم وقت ما را می دزدد، ما را بی دلیل تحت فشار قرار میدهد و پتانسیل ما را به بند میکشد. وعده فردا را زمزمه میکند، فرصتهای امروز را از ما میگیرد و ما را در چرخهای از اضطراب و پشیمانی گرفتار مینماید. اما نترسید، زیرا در میان تاریکی چراغی از امید وجود دارد – برنامه ریزی روزانه!
این ابزار، به ظاهر پیش پا افتاده، این قدرت را دارد که ما را از چنگ اهمالکاری رهایی بخشد، و راهی را برای بازیابی زمان، آرامش ذهن و در نهایت شادی ما ارائه دهد. در این مطلب با گزینه دو همراه باشید تا با جادوی متحول کننده برنامه ریز روزانه، کنترل را به دست بگیرید.
با گزینه دو همراه باشید.
به تعویق انداختن «به تعویق انداختن عمدی انجام کاری است که باید انجام شود»
به طور متوسط، مردم 2 ساعت و 25 دقیقه در روز را به تعویق می اندازند، بیشتر این وقت را در اینترنت می گذرانند، حتی 94٪ می گویند که این امر بر روحیه آنها تأثیر منفی می گذارد.
این دسته افراد بیش از حد فکر می کنند و کارها را به تعویق می اندازند. هر دو عادات ذهنی هستند که برای کمک به ما طراحی شده اند. اما هر دو به راحتی می توانند نتیجه معکوس داشته باشند ، خصوصا وقتی به حال خود رها شوند.
یک مطالعه در هاروارد نشان داد که افراد بیشتر از اهمال کاری رنج می برند تا اینکه از “الکل، مواد مخدر، سوء مصرف یا افسردگی” ببینید که این چه دلیلی دارد:
و با این حال، درست مانند تفکر بیش از حد، مردم تقریباً درباره آن زیاد صحبت می کنند. برخی افراد حتی خود را با این ویژگی تعریف می کنند. آره، من آدم اهمال کاری هستم. مثل اینکه چیز مهمی نیست! زیرا افراد زیادی این کار را انجام می دهند و این خوب نیست. اما چرا بسیاری از مردم انجام کاری را که معتقدند باید انجام دهند را به تعویق می اندازند؟
اگر متوجه شدید که کارهای شما بیش از حد معمول به تعویق می افتند، تنها نیستید. مانند استرس، به تعویق انداختن کار یکی از آن مشکلات نفرت انگیزی است که تقریباً همه انسان ها از آن رنج می برند.
آمار دروغ نمی گوید به تعویق انداختن کارها در همه جا وجود دارد و همه ما را از انجام کارها (در محل کار و در همه زمینه های زندگی) باز می دارد و باعث می شود خود را سرزنیش کنیم که همین امر نیز سبب استرس می شود.
به تعویق انداختن کار نه تنها برای رسیدن به اهداف بد است، بلکه برای سلامتی نیز وحشتناک است.
مغز خود را سرزنش کنید!
در پایان، همه چیز به آن توده گیج کننده ماده خاکستری که عموماً به عنوان مغز شناخته می شود، ختم می شود. هنگامی که کاری وجود دارد که ما نمی خواهیم انجام دهیم (به هر دلیلی)، مرکز لذت ناخودآگاه ذهن ما، یا سیستم لیمبیک، برای کنترل با قشر جلوی مغز، بخشی از مغز که مانند یک دستیار اداری دوستانه عمل می کند، مبارزه می کند. این سیستم قول می دهد که ( سعی می کنیم کار را به موقع انجام دهیم)
سیستم لمبیک یک نوع خلبان خودکار غرایز اولیه، است که کنترل آن گاها بسیار سخت است. و در بسیاری از مواقع، این چیز خوبی است. به هر حال، این بخش از مغز ما را از انجام کارهای خطرناک دور نگه میدارد (قطعاً یک امتیاز مثبت)، اما همچنین به ما کمک میکند از انجام کارهای ناخوشایند خودداری کنیم (نه همیشه به نفع ما).
از سوی دیگر، قشر پیش پیشانی کاملاً در مورد تفکر آگاهانه است و به اندازه سیستم لیمبیک خودکار (یا تقریباً سرکوبگر) نیست. به همین دلیل است که برای حفظ آن و در عین حال جلوگیری از قلدری سیستم لیمبیک، تلاش قابل توجهی لازم است!
بنابراین، گاهی اوقات، زمانی که تحت استرس رویدادهای بیرونی هستیم یا یک کار به خصوص ناخوشایند است، مغز (به طور خاص، سیستم لیمبیک) تمایلی به انجام آن ندارد. پس، به تعویق انداختن اتفاق می افتد.
حافظه کاری و کوتاه مدت مفاهیم مرتبط هستند اما به چیزهای کمی متفاوت اشاره دارند.
حافظه کوتاه مدت به شما این امکان را میدهد که مقدار کمی از اطلاعات را برای مدت کوتاهی نگه دارید، معمولاً چند ثانیه تا یک یا دو دقیقه.
به عنوان مثال، اگر شخصی به شما شماره تلفنی بدهد و شما آن را به اندازه کافی در ذهن خود تکرار کنید تا آن را شماره گیری کنید، از حافظه کوتاه مدت خود استفاده میکنید.
حافظه کوتاه مدت نیز برای انجام وظایف در لحظه حال مهم است.
از سوی دیگر، حافظه کاری یک فرآیند پیوسته است که به ما کمک میکند تا با اطلاعاتی که قبلاً به دست آوردهایم ارتباط برقرار کنیم. ما از آن برای انجام کارهای پیچیده تری مانند یادگیری و حل مسائل استفاده میکنیم.
اغلب ما کارها را به تعویق می اندازیم زیرا یک پروژه خیلی بزرگ به نظر می رسد و دشوار است که دقیقاً از کجا یا چگونه شروع کنیم. با در هم آمیختن آن پروژه به قطعات کوچکتر و کمتر ترسناک، انجام کار را برای همه آسانتر کنید.
گاهی اوقات ما شروع به کار را به تعویق می اندازیم زیرا سعی می کنیم در زمانی از روز کار کنیم که ذهن ما در اوج عملکرد نیست. اگر این یک گزینه برای شما است، خود را تشویق کنید تا برنامه ها را برای رسیدگی به پروژه های خود در زمان هایی تنظیم کنند که ذهن، روحیه و سطح انرژی کلی در یک راستا هستند نه در راستای مخالف هم.
اغلب، به تعویق انداختن کار بیشتر به احساس ما مربوط می شود تا وظیفه ای که در دست داریم. ابزارهای عملی مانند برنامه های سلامتی را دانلود کنید و خود را تشویق کنید تا از برای مدیریت سلامت ذهنی از آن استفاده کنید، شاید بفهمید که ریشه اهمال کاری چیست.
مشوقها (خواه در صورت تکمیل موفقیتآمیز یک پروژه بزرگ یا چیز کوچکی مانند کارت هدیه) بهویژه برای آن دسته از وظایف مخوف و بسیار منفور که همیشه سعی میکنید تا آخرین لحظه ممکن از آنها عبور کنیدد یا از آنها اجتناب کنید، مهم هستند. .
در این مطلب بیشتر به علل عمومی پرداخته ایم تا انواع، و این لیست عالی را گردآوری کردیم:
اهداف انتزاعی
دلیل اهمال کاری مربوط به زمان نیست. مردم تمایل دارند فکر کنند مشکل زمان است. لیست بالا را بررسی کنید و خواهید دید که بیشتر در مورد تنظیم احساسات ما است تا تنظیم زمان.
محققان دریافتند که ذهن در 70 درصد مواقع سرگردان است. تحقیقات همچنین نشان میدهد که وقتی بخشی از این 70 درصد را پس بگیرید و واقعاً روی کاری که انجام میدهید تمرکز کنید، احتمالاً خوشحالتر خواهید بود. و همچنین سازنده تر. وقتی ضایعات سرگردان ذهن را از زمان کاری خود خارج کنید، انرژی را برای چیزهای مهم دیگر آزاد خواهید کرد!
بسیاری از افراد در لحظه ای که آنها متعهد به انجام کاری می شوند، شروع به مبارزه با آن می کنند. فقط ندای دیگری از درون به آن ها می گویند که هیچ کار نکنند، حتی اگر کار مربوط به خود آن ها باشد. این ندای درونی در رژیم گرفتن، ورزش، رفتن به رختخواب به موقع خود را نشان می دهد… اوه بله، «انتقام به تعویق انداختن زمان خواب» وجود دارد، که به این دلیل که احساس کردیم که در تمام طول روز، اهمال کاری کردیم، اکنون باید کنترل را به دست گرفته و شب دیرتر بخوابیم، اما باز هم کار را پیش نخواهیم برد.
می توانیم با اهماال کاری مقابله کنیم. یک راه واقعا عالی برای به عهده گرفتن مسئولیت، بیرون آمدن از دایره ذهن اهمال کار است.
برنامه ریز روزانه تکنیکی است که به شما کمک می کند وظایف، قرار ملاقات ها و اهداف را به صورت
در دنیای پر از ابزارهای دیجیتال، یک چیز ذاتاً رضایت بخش در مورد یک برنامه ریز فیزیکی وجود دارد. در حالی که برنامههای بیشماری وجود دارند، اما عمل نوشتن فیزیکی چیزها حس کنترل و موفقیتی را ارائه میدهد که حس دیجیتالی آن مانند فیزیکی آن نخواهد بود.
خط زدن وظایف با مداد یا خودکار حس ملموس پیشرفت را ایجاد می کند، همچنین سبب می شود تا زمان کمتری روی صفحه نمایش داشته باشید.
علم نیز از این موضوع حمایت می کند!
تحقیقاتی وجود دارد که ثابت میکند گذاشتن خودکار روی کاغذ، ارتباط بین نواحی مختلف مغز را برای حافظه و یادگیری بهتر تقویت میکند. بنابراین استفاده از صفحه کلید برای پر کردن برنامهریز روزانه، چه روی تلفن شما یا رایانه، ممکن است مفید نباشد.
برنامه ریز روزانه را سلاح خود در برابر اهمال کاری قرار دهید!»
شما اکنون از شر بزرگی به نام اهمال کاری آگاه هستید. اما اگر ارتباط بین یک برنامه ریز و مبارزه با این شیطان بزرگ مشخص نیست، ادامه مطلب را بخوانید! در اینجا چند راه وجود دارد که استفاده از برنامه ریز باعث کاهش اهمال کاری می شود.
با برنامه ریزی کارها برای زمان های خاص، یک محیط کاری متمرکز ایجاد می کنید که به جلوگیری از به تعویق انداختن کار کمک می کند. وقتی مطمئن نیستید که چه کاری باید انجام دهید، هیولای اهمال کاری پنهانی وارد می شود و در مورد بسیاری از کارهای بی ربط شما زمزمه می کند. با این حال، با فهرست روشنی از وظایف، این بلاتکلیفی را نادیده می گیرید و مستقیماً وارد کار خود می شوید.
علاوه بر این، با یک برنامهریز، میتوانید زمانهای «بدون حواسپرتی» را نیز برنامهریزی کنید و تایم های خاصی را برای کار بدون وقفه بر روی وظایف اختصاص دهید.
ماهیت یک برنامه ریز روزانه برنامه ریزی است. چه جایی برای شروع بهتر از تهیه فهرستی از تمام کارهایی که باید انجام دهید؟ برای درک آنچه برای تکمیل یک کار یا پروژه لازم است، وقت بگذارید. به جای نگرانی در مورد پروژه بزرگ، فقط به قلم یا میزی که برای شروع استفاده می کنید، فکر کنید.
پروژه ها و حتی وظایف را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید و این وظایف کوچکتر را در یک دوره زمانی با در نظر گرفتن مهلت های زمانی پخش کنید. اگر مراحل اولیه انجام آن را بدانید، تمایل بیشتری برای تکمیل یک کار دارید.
از برنامه ریز خود برای تعیین اهداف SMART (مشخص، قابل اندازه گیری، قابل دستیابی، مرتبط، محدود به زمان) استفاده کنید. با این کار، ابهامی را که اغلب منجر به تعویق می شود، کاهش می دهید. این اهداف را در برنامه ریز خود بنویسید و هر روز آنها را مرور کنید تا تمرکز و انگیزه خود را بالا نگه دارید. نکته منفی این است که همه نرم افزارهای برنامه ریزی بر اهمیت اهداف SMART تاکید نمی کنند، و از این رو شما قربانی برنامه ریزی “بد” می شوید که اساساً بی فایده است. متأسفانه، افراد زیادی قربانی این موضوع می شوند که منجر به تعیین اهدافی خواهد شد که کاملاً واقعی نیستند. اما جنبه مثبت، برنامه ریز روزانه به شما کمک می کنند تا مانند عقاب تیز بین باشبد و اهداف خود را پیمایش کنید.
از تکنیک هایی مانند ماتریس آیزنهاور (یا ماتریس اولویت بندی) برای اولویت بندی کارهای مهم استفاده کنید. و همچنین استراتژی «قورباغه را قورت بده» برای مقابله با مهمترین کار خود، زمانی که انرژی و تمرکز شما در اوج است، استفاده کنید. بیایید آن فردی نباشیم که بسیاری از وظایف رقیب را انجام می دهد، در حالی که کارهای حیاتی داریم که باید انجام دهیم و نیاز به توجه زیاد ما دارند.
در این مواقع که اهمال کاری می کنیم و زمان را مدیریت نمی کنیم، ا یک کار عجولانه انجام می دهیم تا ضرب الاجل را رعایت کنیم، یا بدتر از آن، اصلاً انجام نمی دهیم.
متأسفانه برنامه ریزهای دیجیتالی، تکنیک هایی مانند این موارد را به شما آموزش نمی دهند و در نتیجه شما را قربانی شکست می کند. اما همه اینها با برنامهریز روزانه برطرف میشود .
اول از همه، این یک برنامه ریز روزانه است. بنابراین برای برنامه ریزی هر روز هفته به صورت جداگانه به فضای اختصاصی دیگری نیاز دارید. در اکثر دفترهای برنامه ریزی چک لیستی وجود دارد تا برای هر روز هفته پر کنید. به آن لیست وظایف روزانه نیز می گویند.
دفتر برنامه ریزی نه تنها باید ابزاری برای سازماندهی وظایف باشند، بلکه باید منابع الهام و انگیزه نیز باشند. ترکیب عناصری مانند تاکیدات روزانه، نکات مدیریت زمان، و قطعات انگیزشی، تجربه برنامه ریزی را غنی می کند و افراد را قادر می سازد تا اهداف خود را با اشتیاق و هدف فتح کنند.
بخش اهداف ماهانه یا هفتگی می تواند مهم باشد. این بخشها مکان بسیار خوبی برای تقسیم اهداف بزرگ به بخشهای کوچکتر هستند که قابل کنترلتر هستند، بنابراین احتمال تعلل در آنها کمتر است.
تا به حال آن جرقه الهام یا چیزی را داشته اید که نمی توانید فراموش کنید؟ خوب، یک دفتر برنامه ریز خوب به جای تکیه بر حافظه شما، چندین صفحه یادداشت برای این ایده های ذهنی دارد.
برنامه ریزی روزانه می توانند به ویژه برای افرادی که مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) هستند مفید باشند. ADHD اغلب با مشکلاتی در سازماندهی، مدیریت زمان و به خاطر سپردن کارهایی که باید انجام دهند، ظاهر می شود.
نکاتی برای استفاده از برنامه ریز روزانه با ADHD:
اطلاعات را به قطعات کوچکتر تقسیم کنید. از تکرار فاصله دار استفاده نمایید، از وسایل کمک حافظه مانند ویدئو، تصویر و… استفاده نمایید.
تحقیقات نشان داده است که تمرینات مغز در صورت متعهد ماندن به آن، بهبودهای قابل توجهی در حافظه کاری ایجاد میکند. اولین قدم برای بهتر شدن حافظه کاری این است که بدانید حافظه چگونه کار میکند و تکنیکهای تقویت حافظه کاری را بشناسید.
نیاز به بازخوانی متن، مشکل در پیروی از دستورالعملهای چند مرحلهای، مشکل تمرکز شدن در کلاس یا مطالعه، اضطراب امتحان، به ویژه در آزمونهای چند گزینهای، نیاز به زمان و تکرار بیشتر، عدم تمرکز و اختلالات کمبود توجه.
مؤسسه آموزشی فرهنگی گزینهدو برگزارکننده آزمون آزمایشی ویژۀ داوطلبان آزمون سراسری و آزمونهای استاندارد ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در دورۀ اول متوسطه و پایههای دهم و یازدهم میباشد. گزینهدو بهعنوان یک مؤسسه پیشرو در زمینه خدمات نوین آموزشی، نرمافزارهای گوناگونی را جهت بهبود فرآیند آموزش و سنجش برای دانشآموزان و مدارس ارائه میکند.
مؤسسه آموزشی فرهنگی گزینهدو برگزارکننده آزمون آزمایشی ویژۀ داوطلبان آزمون سراسری و آزمونهای استاندارد ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در دورۀ اول متوسطه و پایههای دهم و یازدهم میباشد. گزینهدو بهعنوان یک مؤسسه پیشرو در زمینه خدمات نوین آموزشی، نرمافزارهای گوناگونی را جهت بهبود فرآیند آموزش و سنجش برای دانشآموزان و مدارس ارائه میکند.