به اسمی که در جمله بیاید و برای خواننده و شنونده آشنا باشد، اسم معرفه می گویند. این اسم گاهی نشانه دارد که ظاهر شدن “ال” در ابتدای آن است.

اسمی که برای خواننده و شنونده آشنا نباشد را نکره گویند و نشانه اصلی آن وجود تنوین است.

به اسم شهرها، اماکن، اشخاص و … که جز اسامی معرفه هستند اما ممکن است نشانه ای نداشته باشند اسم عَلَم می گویند.