در این جلسه در ادامه عربی پایه یازدهم به نقش کلمات خیر و شرّ در جمله اشاره خواهیم کرد.
خیر و شر به عنوان اسم تفضیل
دو کلمه «خَیر» و «شرّ» با اینکه بر وزن «أفعل» نیستند، در صورتی که در جمله معنای «بهتر» یا «بهترین» و «بدتر» یا «بدترین» بدهند، اسم تفضیل هستند. مثال هایی از نقش اسم تفضیل “خیر” و “شر” در ادامه مشاهده نمایید:
خَیرُ النّاسِ، أنفَعهُم للنّاس : بهترین مردم سودمندترینشان برای مردم است.
(خَیر) به معنای (بهترین) آمده و اسم تفضیل می باشد.
هذا الرَّجُلُ مِن شَرِّ الرّجالِ : این مرد، از بدترین مردان است.
(شرّ) به معنای (بدترین) و اسم تفضیل است.
خیر و شر به عنوان صفت
اما دو کلمه “خیر” و “شر” اگر معنای «خوب و بد» داشته باشند، صفت هستند. در چنین حالتی غالبا با «ال» همراه خواهند شد. نمونه ای از این نوع کاربرد ببینید:
العَمَلُ الخیرُ یَبقی والعمل الشرّ یفنی: کار خوب باقی می ماند وکار بد از بین می رود.
العَملُ الشرّ مِن أسوأ الاعمال: عمل بد از بدترین اعمال است.
در دو مثال فوق کلمه (الخیر: خوب) و (الشر: بد) اسم تفضیل نیستند و صرفا صفت می باشند.
به منظور یادگیری بیشتر کاربرد اسم تفضیل و نکات آن می توانید ویدئو آموزشی را مشاهده کنید.
سوالات متداول
خیر کلمات خیر و شر گاهی در نقش اسم تفضیل و گاهی در نقش صفت هستند.
اگر در جمله معنای بهتر، بهترین، بدتر و بدترین بدهند اسم تفضیل هستند. اما اگر معنای خوب و بد داشته باشند صفت هستند. در حالت صفت این کلمات اصولا با “ال” در ابتدا ظاهر می شوند.
