فعل مجهول: فعلی است که در جمله آن فاعل وجود ندارد و ناشناس است. پس فعل به نائب فاعل نسبت داده می شود و معنایش با نائب فاعل به پایان می رسد که نائب فاعل همان مفعول در فعل معلوم می باشد و علامتش تغییر می کند.

فعل مجهول در ترجمه با مشتقات “شدن” معنا می شود.

غَسَلَت الأُمُّ الملابسَ. 

جمله بالا در حالت مجهول این گونه است : غُسِلَت المَلابِسُ (لباس ها شسته شد!)

خَلَقَ اللّهُ النّاسَ للعبادهِ (خداوند مردم را برای بندگی آفرید).

جمله بالا در حالت مجهول چنین است : خُلِقَ  النّاسُ للعبادَهِ (مردم برای بندگی آفریده شدند!) 

«خُلِقَ» فعل مفرد است چرا در ترجمه جمع معنا شده است؟ هر گاه فعل مفرد اول جمله قرار گیرد و فاعلش جمع باشد، جمع معنا می شود.

أَمَرَ اللّهُ المؤمناتِ بالصِّدق  در حالت مجهول لفظ جلاله «اللّهُ» را که فاعل بوده، حذف شد. همچنین حرکت اول فعل تبدیل به ضمه، حرکت دوم تبدیل به کسره می شود.

جمله در حالت مجهول: «أُمِرَتِ المؤمناتُ بالصّدق ( المؤمنات در مثال اول مفعول بود که در حالت مجهول ضمه گرفته و تبدیل به نائب فاعل شده است).