در این جلسه به نکات و مطالب درس سوم عربی پایه یازدهم، اشاره می شود. در این مبحث به معرفی اسم معرفه و نکره پرداخته شده است.
اسم معرفه
به اسمی که نزد شنونده یا خواننده شناخته شده است، «اسم معرفه» می گویند. مهم ترین نشانه اسم معرفه داشتن«ال» می باشد. در نظر داشته باشید که «ال» یکی از دلایل معرفه بودن اسم می باشد. یعنی اگر اسمی «ال» ندارد دلیل بر نکره بودنش نیست. مثال هایی از اسم معرفه در ادامه ببینید.
رایت الکتاب.
کتاب را دیدم.
در این جمله الکتاب معرفه به “ال” است. در صورتی که حرف «لـِ» قبل از یک اسم ال‌دار بیاید، به صورت «لِلْـ» نوشته میشود؛ مراقب باشیم در این حالت آن اسم همچنان معرفه می‌باشد.
مثال: لِـ + الکتابِ: لِلْکتابِ: برای کتاب
اسم عَلَم در زبان عربی
به اسم های انسان ها، کشورها، مناطق و… اسم عَلَم می گویند. این اسم ها با وجود نداشتن علامت خاص برای ما آشنا هستند، و در صورتی که تنوین«-ً، -ٍ،-ٌ» نیز بگیرند، معرفه به شمار می آیند.
جاءَ مُحمدٌ.
محمد آمد.
اسامی مانند، اصفهان، حافظ و دماوند جز اسم های علم هستند.
اسم معرفه، اسمی است که نزد خواننده یا شنونده شناخته شده است.
اسم نکره در زبان عربی
اسم نکره برای شنونده و خواننده ناشناخته است و نشانه خاصی ندارد. در زبان عربی اصل بر نکره بودن است و اسم های نکره غالباً تنوین دارند. اسامی تنوین دار در صورتی نکره نیستند که اسم علم باشند.
رأیتُ طالباً.
دانش آموزی را دیدم. (طالباً: اسم نکره )
برای آشنایی بیشتر با اسامی معرفه و پاسخ تشریحی به تست های کنکور اسامی معرفه و نکره ویدئو آموزشی این جلسه را مشاهده نمایید.
سوالات متداول
به اسمی که در جمله بیاید و برای خواننده و شنونده آشنا باشد، اسم معرفه می گویند. این اسم گاهی نشانه دارد که ظاهر شدن “ال” در ابتدای آن است.
اسمی که برای خواننده و شنونده آشنا نباشد را نکره گویند و نشانه اصلی آن وجود تنوین است.
به اسم شهرها، اماکن، اشخاص و … که جز اسامی معرفه هستند اما ممکن است نشانه ای نداشته باشند اسم عَلَم می گویند.
