در زبان فارسی اگر ساختار جمله به شکلی باشد، که اسمی هر دو کلمه صفت و مضاف الیه را داشته باشد، اول صفت در جمله قرار می گیرد، و بعد مضاف الیه. در حقیقت اسلوب فارسی آن جمله اینگونه است: موصوف + صفت + مضاف الیه. به طور مثال در زبان فارسی بیان می کنیم:

تیم برنده ما (تیم: موصوف، برنده: صفت، ما: مضاف الیه).

در زبان عربی اگر اسمی هم صفت و هم مضاف الیه داشته باشد، اول اسم بعد مضاف الیه و سپس صفت در جمله آورده می شود که الگوی آن: موصوف + مضاف الیه + صفت است. مثالی از این مورد در زبان عربی مشاهده نمایید:

فریقُنا الفائزُ (فریق: موصوف و مرفوع، نا: مضاف الیه، الفائزُ: صفت و مرفوع قبلا اشاره شد که صفت در اعراب تبعیت می کند.)

به این نکته توجه کنید که اگر کلمه الفائز «ال» نداشت دیگر صفت نبود، و جمله اینگونه ترجمه می شد: (تیم ما برنده است)