ساختار جمله در زبان عربی معمولا به شکل (فعل + فاعل + مفعول) است. اما گاهی ساختار جمله به شکلی قرار می گیرد که اول فعل و بعد مفعول بر فاعل مقدم می شود. در این صورت ساختار جمله (فعل + مفعول + فاعل) می شود.

تقدم مفعول بر فاعل عموما در صیغه هایی صورت می گیرد، که اسم ظاهر داشته باشند. مانند: «ذَهَبَ» و «ذَهَبَت» یا «یَذهَبُ» و «تَذهَبُ».

مورد دیگر تقدم مفعول بر فاعل زمانی است که مفعول، ضمیر متصل به فعل باشد، ( ی، ـکَ، ـکِ، ه، ها، نا…) و فعل هم سوم شخص مفرد باشد. در واقع ضمایر فوق هر گاه به فعل بچسبند نقش مفعولی می گیرند. مانند:

یَعرِفُها هذا المُعَلِّم

«یَعرِفُ» فعل، «ـها» مفعول به، «هذا» فاعل است. اگر بعد از اسم اشاره، اسمی با «ال» بیاید، نقش اصلی در جمله نمی گیرد.

در واقع زمانی که مفعول به این صیغه ها بچسبد، در این گونه جمله ها مفعول بر فاعل مقدم می شود.