در این فیلم آموزشی به شناخت جمله اسمیه و جمله فعلیه در زبان عربی خواهیم پرداخت.
جمله فعلیه
در زبان عربی به جمله‌هایی که با فعل شروع می‌شوند، جمله فعلیه می گویند. مثالی از جمله فعلیه در زبان عربی در ادامه بیان شده است:
شَرِبَ الطّفلُ الماء: کودک آب را نوشید.
جمله اسمیه
در زبان عربی به جمله‌هایی که با یک اسم شروع می‌شوند، جمله اسمیه می‌گویند؛ مثالی از جمله اسمیه در زبان عربی در ادامه بیان شده است:
الله عَلیمٌ: خدا داناست.
ضمایر هم اسم محسوب می‌شوند. مثالهایی در ادامه بیان شده است:
أنا معلّم: من معلم هستم.
هم طلّابٌ ناجحون: آن‌ها دانشجویانی موفق هستند.
جمله ای که با فعل آغاز می شود را جمله فعلیه و جمله ای که با اسم آغاز می شود را جمله اسمیه می نامند.
مثال
به یک سوال درباره جمله اسمیه و جمله فعلیه توجه کنید:
1) نَظَر الولدُ إلی والدیه حُبّاً! ⇐ فعلیة
2) حُسن الأدبِ یَسترُ قبحَ النّسبِ! ⇐ إسمیة
3) أعلَمُ النّاس من جمع علمَهم إلی علمِه! ⇐ فعلیة
4) هؤلاءِ رجالٌ یُحسِنونَ الآخرینَ دائماً! ⇐ إسمیّة
پاسخ: جمله 1 با فعل نَظَر شروع شده و فعلیه است. جمله2 با کلمه حُسن که اسم است شروع شده و اسمیه است. جمله 3 أعلَمُ به معنای داناترین اسم است و جمله اسمیه است. جمله 4 نیز با ضمیر هولاء شروع شده و اسمیه است. پس پاسخ صحیح سوال گزینه 3 می باشد.
برای مشاهده نکته مثال های بیشتر و تست های کنکور جمله اسمیه و جمله فعلیه می توانید ویدئوی آموزشی این جلسه را مشاهده نمایید.
سوالات متداول
به جملاتی که با اسم شروع می شود جمله اسمیه می گویند.
جملاتی که در ابتدای آن فعل ظاهر می شود را جمله فعلیه می نامند.
چون ضمایر هم اسم محسوب می شوند پس این نوع جملات اسمیه هستند.
