در این ویدئوی آموزشی از عربی پایه یازدهم به نکاتی درباره ترجمه صحیح جملات وصفیه و نکات آن خواهیم پرداخت.
ترجمه صحیح جمله وصفیه در زبان عربی
جمله های وصفیه را بعد از آوردن حرف ربط «که» بر اساس اسلوب ترجمه می کنیم:
- فعل ماضی + سایر اجزای جمله «اسم تنوین دار» + فعل مضارع = فعل مضارع را ماضی استمراری ترجمه می کنیم! به عنوان مثال:
قَرَأتُ کتاباً فی المکتبهِ یُرشدُنی إلی طریق الحَقّ! = کتابی را در کتابخانه خواندم که مرا به راه حق هدایت می کرد.
- فعل ماضی + سایر اجزای جمله «اسم تنوین دار» + فعل ماضی = فعل ماضی دوم را ماضی بعید ترجمه می کنیم. به مثالی توجه کنید:
قَرَأتُ کتاباً قد طالعتُهُ فی السِنَه الماضیه: کتابی را خواندم که در سال قبل، آن را مطالعه کرده بودم!
(قَرَأتُ) و (طالعتُهُ) هر دو ماضی هستند، و در ترجمه ماضی بعید ترجمه شده است.
هر اسمی که «تنوین» و «ال» نداشته باشد مضاف شده است، پس اسم بعد از آن مضاف الیه می باشد. توجه کنید که مضاف الیه پیوسته مجرور است. به مثالی دقت کنید:
کتابُ التلمیذِ (مضاف الیه و مجرور).
(ضمایری چون «هِ، هُما، هُم، ها، هُما، هُنَّ، کَ، کُما، کُم، کِ، کُما، کُنَّ و…) اگر به اسم بچسبند، مضاف الیه می شوند.
تذکر: اسم های مثنی و جمع مذکر سالم اگر مضاف بشوند، «ن» از آخرشان حذف می گردد. مثال هایی در این رابطه مشاهده نمایید:
معلمون + المدرسه = معلمو المدرسهِ
والدینِ + کَ = والدَیکَ
والِدَینِ + ی = والِدَیَّ
جملات وصفیه را بعد از حرف ربط “که”، با اسلوب ترجمه خواهیم نمود.
به منظور یادگیری بیشتر موضوع چگونگی ترجمه صحیح جملات وصفیه و نکات آن، ویدئو آموزشی را مشاهده کنید.
سوالات متداول
مضاف اسمی است که ویژگی معرفه مانند دارا بودن ال و ویژگی نکره مانند داشتن تنوین را ندارد و پس از آن اسمی دیگر آمده که به آن مضاف الیه می گویند. معرفه و نکره بودن مضاف به معرفه یا نکره بودن مضاف الیه بستگی دارد.
بله. مضاف الیه بعد از اسم مضاف آورده می شود و پیوسته مجرور است.
